🥊 Koreański Samochód Większy Od Picanto

HEFENG jest jednym z najbardziej profesjonalnych koreańskich producentów i dostawców samochodów w Chinach od ponad 20 lat. Zapraszamy do zakupu wysokiej jakości koreańskiego samochodu w konkurencyjnej cenie z naszej fabryki. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z nami teraz. - Page 4 Sondo, poeta koreański ★★★★★ mariola1958: PSY: koreański piosenkarz ★★★ PROM: przewiezie samochód przez rzekę ★ COWON: koreański producent odtwarzaczy ★★★★★ sylwek: HUMAX: koreański producent elektroniki użytkowej ★★★★★ sylwek: BEOPJU: koreański likier ★★★★★ Mirasisko: DAELIM: koreański Koreański przemysł samochodowy ma całkiem dobre modele. Sonata Hyundai . Opis listy z ikonami koreańskich marek samochodów można rozpoczynać od Hyundai Sonata. Nowoczesne technologie pozwalają przekształcić model podstawowy w dobry nowoczesny samochód ze wszystkimi udogodnieniami dla kierowcy i pasażerów. I to właściwie wszystko co wiemy o tym modelu, ponieważ koreański producent nie podał żadnych szczegółów technicznych dotyczących tego samochodu. Możemy jednak zgadywać, biorąc pod uwagę bliskie pokrewieństwo z Hyundaiem Ioniqi 5 i Kią EV6, że akumulatory będą miały pojemność między 58 a 77,4 kWh. Tłumaczenia w kontekście hasła "większy od kijanki" z polskiego na niemiecki od Reverso Context: Co byśmy zrobili, gdyby pacjent był trochę większy od kijanki? samochód osobowy z Korei Południowej. Daewoo. auto z Korei. Kia. auto z Korei Południowej. Ronaldo. król strzelców z Korei i Japonii. Sinuiju. miasto w północno-zachodniej Korei Północnej, przy granicy z Chinami. SAMOCHÓD KOREAŃSKI MARKI: najświeższe informacje, zdjęcia, video o SAMOCHÓD KOREAŃSKI MARKI; Złodzieje kradną coraz więcej aut w Warszawie. Wracają mroczne lata 90. KIA CENA SAMOCHODU: najświeższe informacje, zdjęcia, video o KIA CENA SAMOCHODU; Elektromobilność. Czy to jest przyjaźń, czy to jest kochanie? Kia Picanto 2023 to najmniejszy oferowany w Polsce samochód coraz popularniejszej koreańskiej marki. Jego długość wynosi 3 595 mm (3 670 mm wersji X-Line), szerokość 1 625 mm, wysokość 1 485 mm (1 500 mm w wersji X-Line), a rozstaw osi 2 400 mm. Pojemność bagażnika waha się od 255 litrów do 1 010 litrów przy złożonych tylnych xN1GPO. Auta miejskie stają się coraz bardziej praktyczne, a ich stylistyka przyciąga wzrok. Tak właśnie jest z nowym Kia Kia Picanto - zwinny mieszczuch (zdjęcia, film)Nowa Kia Picanto dostępna będzie w dwóch wersjach nadwoziowych. Bardziej rodzinna 5-drzwiowa odmiana już teraz obecna jest w salonach sprzedaży, natomiast odmiana 3-drzwiowa pojawić się ma w autoryzowanych punktach dealerskich w pod koniec wyglądPorównując Kię Picanto do innych aut tej klasy, trzeba przyznać, że koreański samochód potrafi się podobać. Żywe kolory nadwozia, boczne przetłoczenia na drzwiach, duże reflektory oraz wycięcia w przednim zderzaku nadają temu autku zadziorności, wręcz sportowego wnętrzu dobre wrażenie robi srebrny pas przechodzący przez całą deskę rozdzielczą, która wykonana jest na przyzwoitym poziomie. Także dolna część kierownicy wykończona jest srebrnym Kia Picanto ma homologację na 5 osób, we jest tak naprawdę miejsce tylko dla czterech osób. Pamiętajmy, że to auto nie aspiruje przecież do miana rodzinnego minivana. Znacznym ułatwieniem dla kierowcy są duże lusterka zewnętrzne ułatwiające manewrowanie na zatłoczonych nowej generacji modelu Kia Picanto jest większy od tego w samochodzie poprzedniej generacji. Obecnie mieści 200 litrów, natomiast po rozłożeniu tylnej kanapy powierzchnia zwiększa się do 918 litrów (wczęśniejszy model zabierał tylko 157 litrów; ze złożonymi oparciami z tyłu 868 litrów).Trzycylindrowy silnik pod maskąW nowej Kii Picanto do wyboru są trzy silniki. Pierwszy to litrowy 3-cylindrowy silnik o mocy 69 KM. Druga jednostka to bazująca na poprzedniej odmiana LPG osiągająca 82 KM, która posiada – poza 10 litrowym zbiornikiem na benzynę – 35 litrowy bak na jednostką obecnie dostępną w Picanto jest 4-cylindrowy silnik o pojemności 1 248 ccm i mocy 85 koni testowanej Kii Picanto pod maską pracowała najsłabsza 69-konna konstrukcja, która całkiem nieźle radzi sobie w amatorzy bardziej dynamicznej jazdy nie będą zachwyceni jej możliwościami - zwłaszcza w trasie - lecz ma ona za to inne cechy przemawiające na jej korzyść. Po pierwsze silnik nie jest zbyt głośny i to nawet przy wyższych obrotach. Poza tym, według deklaracji producenta, mała Kia z tą jednostką spalać ma średnio 4,2 litra benzyny na 100 kilometrów. Jeszcze ciekawiej wygląda kwestia zużycia na trasie, które oscylować ma w granicach 3,6 l na "setkę".Co prawda suche dane mogą mieć mało wspólnego z rzeczywistością, chociaż wynik ten będzie można próbować osiągnąć dzięki niskiej masie pojazdu (od 845 do 945 kilogramów w zależności od wyposażenia) oraz wskaźnikowi podpowiadającemu kierowcy wybór optymalnego przełożenia podczas jazdy. W przypadku silników oraz LPG do zmiany biegów służy 5-biegowa skrzynia manualna. Obsługa jej nie sprawia problemu, poszczególne przełożenia są dobrze zestopniowane, a siła z jaką należy popychać lewarek jest naprawdę ktoś chciałby mieć Kię Picanto z automatyczną czterobiegową przekładnią, musi zakupić wersję z silnikiem gdyż tylko z tą jednostką dostępny jest automat o czterech poziomy wyposażeniaNajmniejszy model koreańskiego producenta można nabyć w trzech pakietach wyposażenia. Podstawowa opcja nazywa się „M”, następny poziom reprezentuje wersja „L”, a najbogatszy pakiet nazywa się „XL”.Już najtańsza opcja oferuje dosyć wysoki poziom wyposażenia, jak choćby systemy ABS, BAS (wspomagania hamowania), elektryczne wspomaganie układu kierowniczego, centralny zamek sterowany zdalnie czy komputer Kia Picanto posiadała środkowy pakiet wyposażenia, który dodatkowo obejmuje radioodtwarzacz CD/ MP3 ze złączem USB oraz AUX. Oprócz tego wersja „L” dysponuje elektrycznie regulowanymi i podgrzewanymi lusterkami w kolorze nadwozia, a także elektrycznie sterowanymi szybami z przodu i z klimatyzacja kosztuje 3 000 złotych, chyba, że zdecydujemy się zakupić auto w pakiecie XL – wtedy klima będzie dostępna bez i konkurencjaNajtańsza wersja Picanto kosztuje 29 900 złotych za 3-drzwiowy pojazd z silnikiem KM. Testowy pojazd wyceniono na 38 790 złotych (oprócz klimatyzacji dodatkowych 1 300 złotych kosztuje lakier metalizowany).W tej cenie otrzymamy całkiem atrakcyjne autko, które dobrze radzi sobie na zatłoczonych miejskich ulicach. Dodatkowo Kia Picanto posiada fabryczną gwarancję na 7 lat lub 150 tysięcy segmencie A rywalem koreańskiego malucha jest mający już swoje lata Fiat Panda, którego ceny zaczynają się od 26 990 złotych za wersję Fresh ECO z silnikiem o mocy 69 KM. Kolejnym konkurentem jest Chevrolet Spark. W podstawowej opcji Base i z jednostką KM pojazd ten wyceniony został na 26 990 zł, czyli dokładnie tyle, co Fiat niskie zużycie paliwa,- łatwy w manewrowaniu dzięki silnie działającemu wspomaganiu,- ładna sylwetka,Minusy- ospała jednostka napędowa,- mało miejsca na tylnej kanapie,- niestabilne prowadzenie przy większych Picanto MPI - dane techniczneNadwozie: pięciodrzwiowe, pięciomiejscoweSilnik: benzynowy, 3 cyl., rzędowy, pojemność 998 ccmMoc i moment obrotowy: 69 KM przy 6200 obr/min; 95 Nm przy 3500 obr/minSkrzynia biegów i napęd: manualna 5-biegowa; napęd na przednie kołaPrzyspieszenie 0 do 100 km/h: 14,4 sPrędkość maksymalna: 153 km/hŚrednie spalanie (miasto/trasa/mieszane): 5,4/3,6/4,2 l/100 kmWymiary (dł./wys./szer./roz. osi): 3595/1480/1595/2385 mmMasa i poj. bagażnika: 845 kg, 200 lCena auta testowego: 38 790 złotychPolecane ofertyMateriały promocyjne partnera Kia Picanto Myśląc o zakupie małego, miejskiego auta jedną z ciekawych opcji może być Kia Picanto. Zwinny, niewielki samochodzik koreańskiego producenta ma już długi rynkowy staż i grono wiernych sympatyków. To nie przypadek – konstrukcja jest całkiem udana i dobrze znosi upływ czasu. Także na tle konkurentów mała Kia wypada nieźle i może pochwalić się wieloma zaletami. Najmniejsza Kia – jak to się zaczęło? Pierwsza generacja małego auta z Korei została zaprezentowana w 2003 roku. Było to zarazem pierwsze, samodzielnie skonstruowane auto miejskie tego producenta. Pod względem technicznym samochód korzysta z rozwiązań Hyundaia – dzieli płytę podłogową z modelem Getz. Samochody Kia Picanto pierwszej generacji produkowano relatywnie długo – do 2011 roku, po drodze przeprowadzając dwukrotny face lifting. Modernizacja z 2007 roku obejmowała głównie zmiany stylistyczne nadwozia – nowy kształt reflektorów i zderzaków a także pokrywy silnika. Dwa lata później pojazd ponownie odświeżono – zyskał wtedy nowy przód z nową atrapą chłodnicy, a także kilka mniejszych dodatków. We wnętrzu zastosowano inne materiały wykończeniowe i nowy zestaw wskaźników. Kia Picanto z początkowego okresu produkcji oferowana była jako 5-drzwiowy hatchback, o wymiarach typowych dla przedstawicieli segmentu A. Długość nadwozia to nieco ponad 3,5 metra przy szerokości nieprzekraczającej 160cm. Zaletą pojazdu jest niska masa własna – w zależności od wersji wynosi ona od 830 do 945 kilogramów. Przekłada się to na niezłą dynamikę pojazdu i niewielkie zużycie paliwa. Picanto – druga generacja Drugą generację zaprezentowano w 2011 roku, zrywając całkowicie z wizerunkiem wypracowanym przez poprzednika. Stylistyka jest znacznie bardziej wyrazista a pojazd nawiązuje wyglądem do innych modeli marki. Nowe Picanto urosło, co pozytywnie wpłynęło na przestronność wnętrza. W ofercie po raz pierwszy pojawiła się także odmiana 3-drzwiowa, stylizowana na bardziej sportową. We wnętrzu również wprowadzono wiele zmian; bogatsze stało się także podstawowe wyposażenie modelu. Na modernizację trzeba było poczekać do 2015 roku, gdy producent zdecydował się na lifting. Zmiany są kosmetyczne, ale auto w odświeżonej wersji prezentuje się nowocześniej, ma także lepsze materiały wykończeniowe wewnątrz. Już w standardzie oferowano 6 poduszek powietrznych, komputer pokładowy i światła do jazdy dziennej. W 2017 roku producent zaprezentował następcę – model Picanto trzeciej generacji. Choć pod względem stylistycznym pojazd mocno przypomina poprzednika, to z technicznego punktu widzenia jest to zupełnie nowa konstrukcja, oparta na nowej płycie podłogowej. Auto ponownie urosło, mierząc już prawie 3,6 metra długości. Jednak masa własna nie wzrosła – Picanto w tej odsłonie jest o zaledwie 20kg cięższe od pierwszego wcielenia modelu. Auta Kia Picanto – silniki i napęd Małe auto zazwyczaj ma pod maską silnik o niewielkiej pojemności – tak jest również w przypadku koreańskiego pojazdu. W pierwszej generacji pojazdu, podstawowym źródłem napędu był litrowy, 62-konny motor benzynowy. Wolnossąca jednostka rozpędza Picanto od zera do stu kilometrów na godzinę w czasie niespełna 16 sekund. To ze skrzynią manualną, bo występowała też odmiana z 4-biegowym automatem. Ten układ wyróżnia się jednak słabszą dynamiką. Na rynku wtórnym najczęściej spotkamy jednak bazowy, benzynowy wariant z „manualem”. Niezbyt popularna jest również wersja wysokoprężna. Motor DSL generował 75KM i zapewniał czasy przyspieszania na podobnym poziomie co benzynowy . Silniki Picanto uchodzą za ekonomiczne, co wynika też z niewielkich gabarytów i masy całego pojazdu. Przy okazji modernizacji modelu w 2011 roku, odświeżono też paletę silników, choć nadal nie było mowy o mocowaniu pod maską większych jednostek. Bazowo oferowano litrowe, trzycylindrowe MPI. Za dopłatą była także wersja różniąca się nie tylko pojemnością skokową, ale także liczbą cylindrów, jako że jest to już rzędowa „czwórka”. Następca, czyli Kia Picanto III, odziedziczyła jednostki napędowe z poprzedniej generacji, ale w ofercie pojawiła się także topowa odmiana z doładowaniem T-GDI o mocy 100KM. Najnowsze Picanto oferowane jest zarówno z klasyczną, manualną skrzynią biegów o 5 przełożeniach, jak i z 4-biegowym automatem. Mała KIA – zalety Mimo niewielkich rozmiarów model ten nie rozczarowuje pod względem ilości miejsca w kabinie. Dla osób szukających niedrogiego, ale wygodnego i jednocześnie w miarę nowoczesnego auta miejskiego, optymalnym wyborem będzie Picanto drugiej generacji. Zwłaszcza, jeśli wybierzemy odmianę z fabrycznie montowaną instalacją gazową, przez co koszty eksploatacji będą jeszcze niższe. Model ten uchodzi za trwały. Przez kierowców chwalony jest za komfort jazdy – większy niż u konkurentów o porównywalnych rozmiarach. Picanto pozytywnie zaskakuje charakterystyką zawieszenia i układu kierowniczego. Większość oferowanych egzemplarzy z rynku wtórnego to ubogo wyposażone odmiany z bazową jednostką napędową. Często można natrafić na takie dodatki jak klimatyzacja czy podgrzewane lusterka. Zdecydowanie lepszym wyborem będzie wariant 5-drzwiowy. 3-drzwiowe nadwozie ma bardziej atrakcyjną stylistykę, ale na co dzień będzie o wiele mniej praktyczne. Nowy samochód powinien być niemiecki czy koreański? Lata temu dość łatwo było na to pytanie odpowiedzieć. Dziś jest o wiele trudniej. Dlatego zestawiliśmy najważniejsze nowości ostatnich miesięcy z Niemiec i Korei, i spróbowaliśmy – przynajmniej teoretycznie – wybrać zwycięzców. Łatwo nie było w żadnym z trzech analizowanych przypadków. Kia Proceed kontra Ford Focus kombi Teoretycznie porównanie nie ma większego sensu – Focus startuje od niecałych 68 tys. zł, natomiast Proceed – od 94 900 zł. Jeśli jednak wybierzemy Focusa w bardziej sportowo wyglądającej i ciekawszej wersji, ceny tych samochodów zaczynają się mocno do siebie zbliżać. A że oba z zewnątrz potrafią wyglądać świetnie, może się zdarzyć, że ktoś będzie się wahał właśnie między tymi dwoma pozycjami. Silniki (Tutaj w wersji Vignale) Jeśli chodzi o gamę dostępnych jednostek napędowych, to trzeba uznać zwycięstwo Focusa. Do wyboru są cztery silniki benzynowe (100, 125, 150 i 182 KM), z czego każdy można łączyć z manualną, 6-biegową skrzynią albo 8-stopniowym, hydrokinetycznym automatem. Do tego dochodzą jeszcze trzy silniki wysokoprężne o mocy 95, 120 i 150 KM. Oferta Proceeda jest skromniejsza i składają się na nią trzy silniki benzynowe (120, 140 i 204 KM) oraz jeden wysokoprężny (136 KM). Tego pierwszego, najsłabszego, nie można łączyć z przekładnią automatyczną. Resztę można zakupić w parze z 7-biegową, dwusprzęgłową skrzynią biegów. Na tym etapie każdy z tych modeli może znaleźć swoich fanów. W Focusie można oszczędzić na kosztach zakupu i kupić 100-konnego benzyniaka, oszczędzić na kosztach paliwa i wybrać jednego z trzech diesli (w tym mocniejszego niż w Proceedzie), kupić rozsądne 150 KM (8,8 s do setki), albo ponad 180-konnego warm hatcha. Ceed natomiast kusi przede wszystkim najmocniejszą, 204-konną jednostką, która do 100 km/h przyspieszy w 7,6 s – wyraźnie żwawiej, niż zrobi to nawet najszybszy standardowy Focus. Praktyczność i wymiary Jeśli jednak silniki odpowiadają nam w każdym modelu, to o zakupie przesądzi praktyczność? Pod względem wymiarów Focus kombi jest o ok. 6 cm dłuższy (4668 mm) i ma o 5 cm dłuższy rozstaw osi (2700 mm). Wbrew pozorom Proceed nie stoi jednak na przegranej pozycji, jeśli chodzi o bagażnik. W Focusie kombi zmieścimy 608 l bagażu przy postawionej tylnej kanapie lub 1653 l przy złożonych tylnych siedzeniach. Proceed w tej pierwszej konfiguracji zmieści 594 l, czyli niezauważalnie mniej. Różnica pojawia się po złożeniu oparć – wtedy to Proceeda zmieścimy prawie 100 l mniej (1545 l). Warto więc zadać sobie pytanie, jak często przewozimy coś tak dużego (objętościowo), że składamy na płasko tylną kanapę? Cena i wyposażenie Jeśli szukamy jak najtańszego auta, to Focus oczywiście wygrywa, będąc o kilkadziesiąt tysięcy tańszy od Proceeda. Ale zróbmy uczciwe porównanie, biorąc pod uwagę podobne wersje silnikowe, wizualne i podobne wyposażenie – Kia w tej odmianie jest w końcu naprawdę dobrze wyposażona. Do zestawienia bierzemy więc T-GDI 140 KM 6M z Proceeda i EcoBoost 150 KM M6 z Focusa. I tutaj pierwszy punkt dla Forda – Proceed jest o 0,3 s wolniejszy w sprincie do 100 km/h (9,1 s kontra 8,8 s). Wersje wyposażenia? GT Line dla Proceeda i ST-Line dla Focusa. W przypadku Kii oznacza to wydatek na poziomie 98 990 zł, natomiast w przypadku Focusa kombi – 94 300 zł (86 500 zł według obecnego cennika promocyjnego). Różnica wynosi więc zaledwie 4 tys. zł. Jak na kompaktowe kombi za prawie 100 tys. zł przystało, oba samochody są ciekawie wyposażone. Oba mają 17-calowe felgi aluminiowe, specjalną tapicerkę, tempomat, Bluetooth, system multimedialny z ekranem, systemy utrzymania na pasie ruchu, elektrycznie sterowany hamulec postojowy, LED-owe światła do jazdy dziennej z automatycznym przełączaniem i oczywiście – jak przystało na usportowione wersje – pakiet odpowiednio efektownych dodatków stylistycznych. Po stronie Forda Focusa ST-Line rozczarowuje jednak kilka braków. Przykładowo nie znajdziemy w nim bez dopłaty chociażby automatycznej klimatyzacji (standard w wersji Titanium) czy dostępu bezkluczykowego (również standard w wersji Titanium). Oba te rozwiązania znajdziemy z kolei w Proceedzie GT-Line, podobnie jak pełne reflektory LED (w Focusie ST w standardzie halogeny i LED do jazdy dziennej). Co nie oznacza jednak, że Focus stoi na przegranej pozycji, szczególnie jeśli jesteśmy w stanie odrobinę dopłacić. W Proceedzie, nawet na liście opcji nie uświadczymy adaptacyjnego zawieszenia (3900 zł), wyświetlacza przeziernego (1750 zł), ani też adaptacyjnych reflektorów LED (4300 zł w pakiecie Design 2, w parze z 18-calowymi felgami). Ostatecznie więc, mimo że początkowo Focus wydawał się propozycją dużo tańszą, możemy za niego zapłacić więcej, choć też… więcej będziemy mieć na pokładzie. Co wybrać? Trudna decyzja. Proceed GT Line zwraca na siebie uwagę przede wszystkim wyjątkowym wyglądem i świetnym wyposażeniem nawet bez dokładania dodatkowych opcji. Focus ST-Line również wyglada dobrze (aczkolwiek nie aż tak wyjątkowo), kusi trochę bogatszą ofertą silnikową i dłuższą listą opcjonalnego wyposażenia. Wybór jest trochę łatwiejszy w kilku przypadkach. Jeśli wasze kompaktowe kombi musi mieć ponad 200 KM mocy – idźcie po Kię. Jeśli natomiast liczy się dla was każdy litr pojemności bagażnika, nie potrzebujecie aż tak mocnej jednostki napędowej, a do tego nie boicie się dołożyć trochę do dodatkowego wyposażenia lub zrezygnować ze sportowego ST-Line i zamiast tego wybrać lepiej wyposażone Titanium – warto zajrzeć do Forda. Hyundai Santa Fe kontra Seat Tarraco Ok, trudno uznać kolejną wariację Tiguana za kompletnie nowy samochód, ale załóżmy, że nowy znaczek daje mu zupełnie nowe życie. No i że mimo innego logo to nadal auto niemieckie. Co łączy Tarraco z Santa Fe? Oba są SUV-ami, oba są spore (Santa Fe – 4770 mm, Tarraco – 4735 mm) i oba są w stanie przewieźć masę bagażu i 7 osób. Oba też zdecydowanie nie zależą do najtańszych samochodów. Silniki Santa Fe możemy kupić wyłącznie z silnikami wysokoprężnymi. Do wyboru są trzy jednostki – CRDi o mocy 150 KM i manualną skrzynią biegów oraz napędem na jedną oś, CRDI 185 KM z napędem na obie osie i automatyczną, 8-stopniową przekładnią, a także 200-konny CRDI, również z 4WD i 8AT. Tarraco dostępne jest z kolei z jednym dieslem TDI, ale w trzech wariantach – 150 KM M6 FWD, 150 KM DSG 4Drive i najmocniejszym, 190 KM, DSG 4 Drive. Do tego do wyboru są jeszcze dwa silniki benzynowe – 150 KM M6 oraz EcoTSI 190 KM DSG 4Drive. I jeśli ktoś planuje uprawiać swoim SUV-em sprinty spod świateł, to lepiej pójdzie mu w Tarraco. 190-konne odmiany przyspieszają do 100 km/h w naprawdę niezłe 8 s. Najszybsze, ponad 200-konne Santa Fe potrzebuje na to samo 9,4 s. Praktyczność i wymiary Seat jest wprawie o 4,5 cm krótszy od Hyundaia, ale za to ma dłuższy o 2,5 cm rozstaw osi, co jednak jest wartością, którą można bez wahania pominąć. W żadnym z tych aut nikomu nie powinno zabraknąć miejsca. Nie da się jednak pominąć faktu, każde z tych aut wymaga dopłaty do trzeciego rzędu siedzeń. W Santa Fe wynosi ona 5000 zł, natomiast w Tarraco – ok. 3400 zł. Pozostaje bagażnik. W Santa Fe mamy do dyspozycji 625/1695 l dla wersji 5-osobowej lub 547/1625 l dla wersji 7-osobowej. Tarraco natomiast w jakiś sposób zagina rzeczywistość i w krótszym nadwoziu pomiędzy albo 760/1920 l (wersja 5-osobowa) albo 700/1775 l (wersja 7-osobowa). Spora różnica. Cena i wyposażenie Najtańszy Seat Tarraco ( 150 KM) kosztuje 121 800 zł, natomiast Santa Fe ( 150 KM, Premium) – 149 900 zł. Jeśli jednak zestawić ceny wersji wysokoprężnych, to różnica topnieje, bo Tarraco TDI 150 kosztuje 131 300 zł w najniższej wersji wyposażenia Style. Potężna różnica znów pojawia się, gdy chcemy zestawić najtańsze wersje wysokoprężne z napędem na obie osie i automatyczną skrzynią biegów. Hyundai CRDI 8AT 4WD 185 KM kosztuje 180 400 zł (Executive), natomiast Seat TDI 150 KM DSG 4Drive Style – 148 900 zł. Jeśli jednak zależy nam na podobnej mocy, to różnica znów niemal znika – Tarraco Excellence TDI 190 kosztuje 174 200 zł. 200-konne CRDI nie ma niestety mocowego odpowiednika w ofercie Seata, ale trzeba pamiętać, że kosztuje… prawie 240 tys. zł (dostępne tylko jako Platinum). Załóżmy, że szukamy właśnie SUV-a 4×4, z mocą ok. 190 KM i z jak najlepszym wyposażeniem. Do walki stają więc podobne cenowo Santa Fe CRDI 8AT 4WD 185 KM Executive i Tarraco TDI Start&Stop 150 KM DSG 4Drive Style. Różnica w cenie – ok. 6 tys. zł. Różnica w wyposażeniu? Santa Fe Premium osadzono na o 1 cal większych felgach (18 cali), ma podgrzewane fotele, 10 głośników (Tarraco – 8), kamerę cofania i adaptacyjny tempomat. Wszystkie te elementy wymagają w Tarraco dopłaty, często większej niż można się spodziewać, bo stanowią element pakietu. Do Tarraco nie dokupimy też HUD-a, który jest elementem dodatkowego pakietu Inspiration w wersji Platinum. Z drugiej strony Tarraco Style ma w standardzie cyfrowe zegary oraz większy o 1 cal wyświetlacz systemu multimedialnego. Przy okazji, wbrew powszechnemu przekonaniu, że niemieckie samochody można doposażać wedle uznania bez względu na wybraną wersję wyposażenia, Tarraco jest pod tym względem zaskakująco podobny do Santa Fe. Skórzana tapicerka? Musimy wybrać wersję Excellence i jeszcze dopłacić 3033 zł. Podgrzewane fotele drugiego rzędu? Tylko wersja Xcellence. 19-calowe felgi? Excellence. Adaptacyjne zawieszenie? Excellence. Na plus można zaliczyć okno panoramiczne, które jest dostępne również w Style i jest trochę tańsze niż w Santa Fe (4698 zł kontra 5000 zł, do tego tylko w Platinum). Co wybrać? Jeśli ma być najtańszy 7-miejscowy SUV z tego zestawienia, to oczywiście Tarraco – nawet bazowa wersja Style jest przyzwoicie wyposażona, a do tego jest wyraźnie tańsza od Santa Fe. Szukając jednak czegoś z silnikiem o rozsądnej pojemności, automatem i napędem 4×4, sytuacja wyraźnie się zmienia. Santa Fe może i nie będzie tak zrywny spod świateł, ale za to będzie jeszcze ciekawiej wyposażony od Tarraco. I nie będzie kolejną wariacją na temat Tiguana. Hyundai Kona kontra Volkswagen T-Cross W tym przypadku nie interesują nas już żadne napędy na obie osie. Ma być ładnie, miejsko i stylowo. Choć jeśli chodzi o pierwsze i ostatnie określenie, to nie jestem pewien, co robi tu T-Cross. Silniki W Volkswagenie mamy do wyboru tylko dwie trzycylindrowe jednostki napędowe – TSI 95 KM z manualną, 5-biegową skrzynią oraz TSI 115 KM z manualną, 6-biegową przekładnią albo 7-stopniowym automatem. Hyundai również daje nam dwie opcje benzynowe – trzycylindrowe T-GDI 120 KM z manualem oraz czteroculindrowe T-GDI 177 KM z automatem i napędem na przód albo napędem na obie osie. Do tego dochodzi jeszcze wysokoprężne CRDI w trzech wersjach – z manualną przekładnią (115 KM) i napędem na przód, z 7-stopniową skrzynią dwusprzęgłową (136 KM) i napędem na przód oraz z automatem (136 KM) i napędem na obie osie. Mimo sporej różnicy w mocy najsłabszy T-Cross od 0 do 100 km/h jest szybszy niż Kona (11,5 s kontra 12 s). Odmiana nie daje jednak żadnemu z TSI najmniejszych szans – połączona z manualem przyspiesza do 100 km/h w 7,7 s, natomiast TSI 115 KM potrzebuje na to 10,2 s. Żadnego T-Crossa nie połączymy z napędem 4WD, za to w Konie jest to jak najbardziej możliwe. Praktyczność i wymiary Kona jest od T-Crossa o niecałe 6 cm dłuższa (4165 mm) i ma o niecałe 5 cm większy rozstaw osi (2600 mm). Ma jednak… mniej pojemny bagażnik. Do T-Crossa zapakujemy 455/1281 l, natomiast do Kony – 361/1143 l. Ceny i wyposażenie. Najtańszy T-Cross ( TSI 95 KM, T-Cross) kosztuje 69 790 zł. Najtańsza Kona ( T-GDI 120 KM, Classic Plus) – 72 200 zł. Kona wygrywa chociażby jednym dodatkowym przełożeniem skrzyni biegów, ale oba auta są raczej gołe, chyba że wystarczy nam manualna klimatyzacja, elektryczne lusterka z podgrzewaniem i Bluetooth. Na plus dla T-Crossa można zaliczyć obecność systemu automatycznego hamowania w mieście i monitorowania martwego pola – w Konie dostępne są dopiero od wersji Premium, czyli najdroższej. Wybierzmy więc coś ciekawszego – T-Crossa 115 KM Style za 83 690 zł i Konę T-GDI 120 KM Style za 84 200 zł. Kona ma na pokładzie automatyczną klimatyzację, tylne i przednie czujniki parkowania, kamerę cofania, podgrzewane fotele i kierownicę, elektrycznie regulowane podparcie lędźwiowe w fotelu kierowcy, bezkluczykowy dostęp, fotochromatyczne lusterko i 17-calowe felgi. T-Cross odpowiada na to LED-owymi reflektorami przednimi z doświetlaniem zakrętów, oświetleniem ambientowym, adaptacyjnym tempomatem, systemem monitorowania martwego pola, oraz również 17-calowymi felgami. Niestety nawet w tej najwyższej wersji, żeby cieszyć się z automatycznej klimatyzacji, trzeba dołożyć 2850 zł (pakiet Business). Czujniki parkowania z przodu i z tyłu to z kolei 3450 zł (pakiet Business). Dostęp bezkluczykowy – kolejne 1540 zł. Automatycznie przyciemniane lusterko wsteczne – 610 zł (pakiet Czujnik Deszczu). Ostatecznie więc podobnie wyposażony T-Cross będzie zauważalnie droższy od Kony. Do tego stopnia, że moglibyśmy już powoli zerkać na prawie 180-konną Konę Co wybrać? Gdybym miał kupić małego crossovera za spore pieniądze, to postawiłbym wszystko co mam na Konę 177 KM z automatem i napędem na obie osie. Fakt, kosztuje w odmianie Style aż 103 200 zł, ale z drugiej strony – niezależnie ile dołożymy do T-Crossa, nigdy nie będzie on ani tak szybki, ani nie będzie miał napędu AWD. A wy które z tych aut byście wybrali?

koreański samochód większy od picanto